دیمن کاشفی دوست؛ عیسی ابراهیم؛ میرنجف موسوی
چکیده
اقتصاد سبز یکی از مباحث نوین مجامع علمی در دهههای اخیر میباشد که هدف آن رفاه انسان، عدالت اجتماعی و ایجاد اطمینان در حفاظت از محیطزیست همراه با رشد اقتصادی است. اما دستیابی به چنان مرحلهای از پایداری در گرو شناخت کامل توان اکولوژیکی هر سرزمین به عنوان بستر رشد و توسعه اقتصادی میباشد. چرا که هر منطقه سطح توان و استعداد ...
بیشتر
اقتصاد سبز یکی از مباحث نوین مجامع علمی در دهههای اخیر میباشد که هدف آن رفاه انسان، عدالت اجتماعی و ایجاد اطمینان در حفاظت از محیطزیست همراه با رشد اقتصادی است. اما دستیابی به چنان مرحلهای از پایداری در گرو شناخت کامل توان اکولوژیکی هر سرزمین به عنوان بستر رشد و توسعه اقتصادی میباشد. چرا که هر منطقه سطح توان و استعداد مشخصی دارد که قبل از اقدام به سرمایهگذاری، لازم است ارزیابی گردد. لذا هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین در راستای تحقق اقتصاد سبز در استان آذربایجانغربی میباشد. این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش‌شناسی، توصیفی- تحلیلی میباشد. به این صورت که در ابتدا به روش کیفی و مصاحبه با 10 نفر از کارشناسان، فهرست عوامل تخریب و شدت آنها در استان آذربایجانغربی تنظیم شد و با مدل تخریب مخدوم میزان آسیب‌پذیری استان محاسبه شد. پس از تعیین مشخصههای سهگانه مدل تخریب، ضریب تخریب در هر یک از واحدهای سرزمین مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و در مجموع برای استان ضریب تخریب 92/36 برآورد گردید که در طیف حساس جای میگیرد و نیازمند اقدامات حفاظتی است. سپس توان اکولوژیکی استان در سه حوزه توسعه سکونتگاهی، گردشگری و صنعت مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور با استفاده از لایههای اطلاعاتی و در محیط نرمافزار GIS عوامل مؤثر در ارزیابی توان اکولوژیکی تعیین، وزندهی، ارزشگذاری و لایههای حاصل از آنها ترسیم شد و در نهایت اقدام به تهیه نقشه توان اکولوژیکی برای سه کاربری مذکور گردید. با نگاهی اجمالی به نتایج تحقیق میتوان به تفاوت در توان اکولوژیکی شهرستانهای استان و همچنین تفاوت در سه مؤلفه در هر شهرستان پیبرد. با توجه به نتایج خروجی، در زمینه توان اکولوژیک توسعه سکونتگاهی؛ شهرستانهای پلدشت، ماکو، بوکان بیشترین توان و شهرستانهای سردشت، چالدران و تکاب کمترین توان را دارند. در زمینه گردشگری شهرستانهای پلدشت، سردشت و شاهیندژ به ترتیب بیشترین توان و شهرستانهای سلماس، پیرانشهر و اشنویه کمترین توان را دارند. در زمینه توان توسعه صنعت شهرستانهای شوط، بوکان و میاندوآب بالاترین ظرفیت و شهرستانهای سردشت، اشنویه و چالدران پایینترین ظرفیت را به خود اختصاص دادهاند.
